30 Ocak 2011 Pazar

İlk Yazı Heyecanı

    gunlerdır ne yazacagımı dusunuyorum.hatta öyle ki aklıma geldıkçe cep telefonuna bile kaydedettim.
ama şu not belgesının karsısına oturunca yıne uçtu gitti aklımdakıler. herneyse ne olursa olsun artık yazacam ve ılk yazımı yayınlayacam.elbet bircok yazım hatası vs.. olacak ama türkçe öğretmeni değilim.zaten blog açarken çok düşündüm *sen neyıne yazacaksın kı , otur önce dilekçe yazmasını öğren* diye ama yok.banane yazacam.

    son zamanlarda hersey öyle üst üste geldi ki.kafamın içindekilere bıle ulasamayacak kadar engebeli yollarım.herkes gibi aşk acısı çekmek, arkadaslarımla kavga etmek fılan ıstıyorum.sevgılısıyle tartısıp da ortalıgı velveleye verenlerı kıskanıyorum.böyle süreklı ölmek isteyen duygusal ergen tipleri var ya hani face de fılan hayatın ne kadar acı olduğunu yazarlar.. merak edıyorum da hayatın hangı acı yüzünü görmüşler? kendıni paramparça hissetmek var ya işte kendımı aynen oyle paramparça hissediyorum.tüm parçalarım yerlerde sürünüyor gibi. tek bir insanla bile konusmak ıstemıyorum.elimde olsa kapanacam tek bir odaya bır tek bılgısayarım olacak yanımda.sanırım bu sekılde hayatımın sonuna kadar mutlu olabılırım.arasıra delirdiğimi düşünüyorum.ciddi ciddi düşünüyorum ama.bazen herkes benımle ılgılensın bazende kımse bana tek bir kelıme bıle etmesın ıstıyorum.işte oyle karısık duygular içerisindeyım.
    ilk yazımdaki karamsarlık ve kargaşalık içinizi karartmasın.aslında herseye rağmen gülmesini ve kendımı mutlu etmesini biliyorum.
evet ya ben aslında herseye rağmen gülüyorum.bak işte: hihiihihih =))))


 *şey işte,oh be.rahatladım! Allah bi daha ki yazıda alsın işallah bu sıkıntımı.amin*

11 Ocak 2011 Salı

belki bir gün...

sadece bıraz zaman...